مشت مبارز
در جیتکاندو از ضربات زیبا و نمایشی خبری نیست.
حتی برای مسابقات قهرمانی نیز طراحی نشده.
پس هیچ ضربه سه امتیازی هم، ارزشی ندارد!
ضربه باید درست و به نقطه حساس حریف برخورد کند تا مبارزه با یک ضربه تمام شود زیرا در نبرد حقیقی (خیابان)، هر اشتباه و اتلافوقت، نه باعث از دست رفتن کاپ قهرمانی، بلکه باعث از دست رفتن جان فرد میگردد.
در مبارزات نزدیک، هیچ ابزاری بهتر از مشت نیست.
بوکسورها با داشتن تنها چهار تکنیک (فن) تقریبا شصت درصد مهاجمان خیابانی را حریف هستند. جب، هوک، کراس و آپرکات اگر سنگین و به درستی وارد شوند، هر دشمنی را بر کف زمین میچسباند. کمتر کسی هم میتواند به سر و صورت بوکسورها ضربهای وارد کند. چون گارد آنها همیشه بسته است. اما آیا یک مهاجم، تنها هدفش صورت قربانی خود است؟! پاسخ منفی است.
یک بوکسور آموزش این را ندیده (شیوه گارد گرفتنش هم اجازه نمیدهد) که از پایینتنه خود محافظت کند. و این میتواند او را بسیار آسیبپذیر کرده و حتی مرگ را برایش به ارمغان آورد.
نحوه گارد در جیتکاندو این مشکل را حل کرده است. در متد بروسلی، پرورش یک بوکسور با گاردی معکوس و مشتانی مستقیم که بدون چرخش به حریف وارد میآیند، به هر چیزی ارجعیت دارد.
هر دو دست به شیوهای منحصربهفرد هم حملهکننده و هم دفاعکننده هستند. دست جلو بدون هدر دان زمان، شلاقوار به حریف ضربه چب میزند و دست عقب، که به دلیل چرخش کامل کمر، قدرت بیشتری به همراه دارد، با یک ضربه هوک و یا آرنج، کار حریف را تمام میکند.
در صورتی که مهاجم شروع کننده ضربه بود، دست جلو که در مرکز بدن قرار دارد، میتواند به سرعت از سر و پائیینتنه (بنا بر ضربهای که حریف وارد میکند) عکس العمل نشان داده و دفاع کند
