مشتانی گرهکرده یا مشتانی روان؟ ... مساله این است!
آیا باید در مبارزه مشتها را از ابتدا گره کرد و به سمت هدف پرتاب نمود یا مشتها را در لحظه آخر گره کرد؟ نظر شما چیست؟
اگر از ابتدا مشتانتان را گره کنید، بخش زیادی از انرژی درون دستها را از کف خواهید داد. فراموش نکنید که شما در رینگ مسابقه نیستید. شما برای حفظ جان خود و یا دیگران میجنگید و اگر انرژی خود را بیدلیل از دست دهید و به اصطلاح از نفس بیفتید، یعنی مرگ خود و دیگران را به ارمغان آوردهاید. و آن زمان هرگز خود را نخواهید بخشید!
مشتانتان را از ابتدا گره نکنید. اجازه دهید دستانتان همانند یک پر سبک باشد. آنگاه میتوانید با جمع کردن انگشتان دست و تبدیل آن به مشت در آخرین لحظه، تمام انرژی را یکجا و در یک لحظه جمع کنید و با تمام توان ضربه بزنید.
اصلا مشتان گرهکرده از ابتدا، به چه دردی میخورد؟
شاید برای شتوکانکارها و کیکبوکسورها بد نباشد چون می خواهند در مسابقه امتیاز بگیرند. چون آنها تنها با یک حریف سروکار دارند. چون آنها در برابر چاقو نمیایستند. و شاید چون فقط آموزش دیدهاند از انگشتان دست، برای مشت زدن استفاده کنند.
اما مشتانروان میتواند همانند آب تغییر شکل دهد. یک ضربه پشت مشت در کسری از ثانیه به ضربه جب انگشتی تبدیل میشود و چشمان حریف را هدف قرار میدهد. میتواند در موقع دفاع، به جای رد کردن ضربه حریف، به وی بچسبد (چیسائو) و با دست دیگر به او ضربه بزند. حتی میتواند روزنهای باز کند و حلقهای خفهکننده به دور گردن حریف بپیچد.
یادتان باشد تنها با داشتن مشتانی روان میتوان به صورت حریف ضربات شلاقی زد. همانند مار کبرایی که نیش میزند