مشتانی گره­کرده یا مشتانی روان؟ ... مساله این است!

    آیا باید در مبارزه مشت­ها را از ابتدا گره کرد و به سمت هدف پرتاب نمود یا مشت­ها را در لحظه آخر گره کرد؟ نظر شما چیست؟

   اگر از ابتدا مشتانتان را گره کنید، بخش زیادی از انرژی درون دست­ها را  از کف خواهید داد. فراموش نکنید که شما در رینگ مسابقه نیستید. شما برای حفظ جان خود و یا دیگران می­جنگید و اگر انرژی خود را بی­دلیل از دست دهید و به اصطلاح از نفس بیفتید، یعنی مرگ خود و دیگران را به ارمغان آورده­اید. و آن زمان هرگز خود را نخواهید بخشید!

   مشتانتان را از ابتدا گره نکنید. اجازه دهید دستانتان همانند یک پر سبک باشد. آنگاه می­توانید با جمع کردن انگشتان دست و تبدیل آن به مشت در آخرین لحظه، تمام انرژی را یکجا و در یک لحظه جمع کنید و با تمام توان ضربه بزنید.

   اصلا مشتان گره­کرده از ابتدا، به چه دردی می­خورد؟

   شاید برای شتوکان­کارها و کیک­بوکسورها بد نباشد چون  می خواهند در  مسابقه امتیاز بگیرند. چون آنها تنها با یک حریف سروکار دارند. چون آنها در برابر چاقو نمی­ایستند. و شاید چون فقط آموزش دیده­اند از انگشتان دست، برای مشت زدن استفاده کنند.

   اما مشتان­روان می­تواند همانند آب تغییر شکل دهد. یک ضربه پشت مشت در کسری از ثانیه به ضربه جب انگشتی تبدیل می­شود و چشمان حریف را هدف قرار می­دهد. می­تواند در موقع دفاع، به جای رد کردن ضربه حریف، به وی بچسبد (چی­سائو) و با دست دیگر به او ضربه بزند. حتی می­تواند روزنه­ای باز کند و حلقه­ای خفه­کننده به دور گردن حریف بپیچد.

 یادتان باشد تنها با داشتن مشتانی روان می­توان به صورت حریف ضربات شلاقی زد. همانند مار کبرایی که نیش می­زند